( وَ مِنْ دُعاءٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) اللَّهُمَّ إِنَّكَ انَسُ الانِسِينَ لِأَوْلِيائِكَ، وَ أَحْضَرُهُمْ بِالِكْفايَةِ لِلْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْكَ، تُشاهِدُهُمْ فِى سَرائِرِهِمْ، وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فِى ضَمائِرِهِمْ، وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصائِرِهِمْ، فَأَسْرارُهُمْ لَكَ مَكْشُوفَةٌ، وَ قُلُوبُهُمْ إِلَيْكَ مَلْهُوفَةٌ، إِنْ أَوْ حَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ انَسَهُمْ ذِكْرُكَ، وَ إِنْ صُبَّتْ عَلَيْهِمُ الْمَصائِبُ لَجَأُوا إِلَى الْاِسْتِجارَةِ بِكَ عِلْماً بِأَنَّ أَزِمَّةَ الْأُمُورِ بِيَدِكَ، وَ مَصادِرَها عَنْ قَضائِكَ. اللَّهُمَّ إِنْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْأَلَتِى، أَوْ عَمِيتُ عَنْ طَلِبَتِى، فَدُلَّنِى عَلى مَصالِحِى، وَ خُذْ بِقَلْبِى إِلى مَراشِدِى، فَلَيْسَ ذلِكَ بِنُكْرٍ مِنْ هِداياتِكَ، وَ لا بِبِدْعٍ مِنْ كِفاياتِكَ. اللَّهُمَّ احْمِلْنى عَلى عَفْوِكَ، وَ لا تَحْمِلْنِى عَلى عَدْلِكَ.
دعائى از آن حضرت
يكى از دعاهاى امام (ع)
خدايا! تو با دوستانت انسگيرندهتر، و برطرفكننده نيازهاى توكلكنندگانى، بر اسرار پنهانشان آگاه، و از آنچه در دل دارند آشنايى، و از ديدگاههاى آنان باخبر، و رازشان نزد تو آشكار، و دلهايشان در حسرت ديدار تو داغدار است، اگر تنهايى و غربت به وحشتشان اندازد ياد تو آرامشان مىكند، اگر مصيبتها بر آنان فرود آيد، به تو پناه مىبرند، و روى به درگاه تو دارند، زيرا مىدانند كه سررشته كارها به دست توست، و همه كارها از خواست تو نشات مىگيرد. خدايا! اگر براى خواستن درمانده شوم، يا راه پرسيدن را ندانم، تو مرا به اصلاح كارم راهنمايى فرما، و جانم را به آن چه مايه رستگارى من است هدايت كن، كه چنين كارى از راهنماييهاى تو به دور، و از كفايتهاى تو ناشناخته نيست. خدايا، مرا با بخشش خود بپذير، و با عدل خويش رفتار مكن.