( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) وَ اتَّقُوا اللَّهَ عِبادَ اللَّهِ، وَ بادِرُوا اجالَكُمْ بِاَعْمالِكُمْ، وَ ابْتاعُوا ما يَبْقى لَكُمْ بِما يَزُولُ عَنكُمْ ،وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِكُمْ، وَ اسْتَعِدُّوا لِلْمَوْتِ فَقَدْ أَظَلَّكُمْ، وَ كُونُوا قَوْماً صِيحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا، وَ عَلِمُوا أَنَّ الدُّنْيا لَيْسَتْ لَهُمْ بِدارٍ فَاسْتَبْدَلُوا، فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً، وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدىً، وَ ما بَيْنَ أَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ أَوِ النّارِ إِلَّا الْمَوْتُ أَنْ يَنْزِلَ بِهِ وَ إِنَّ غايَةً تَنقُصُهَا اللَّحْظَةُ وَ تَهْدِمُهَا السَّاعَةُ لَجَدِيرَةٌ بِقَصْرِ الْمُدَّةِ وَ إِنَّ غائِباً يَحْدُوهُ الْجَدِيدانِ. اللَّيْلُ وَ النَّهارُ لَحَرِىّ بِسُرْعَةِ الْأَوْبَةِ. و إِنَّ قادِماً يَقْدَمُ بِالْفَوْزِ أَوِ الشِّقْوَةِ لَمُسْتَحِقٌّ لِأَفْضَلِ الْعُدَّةِ، فَتَزَوَّدُوا فِى الدُّنْيا ما تَحْرُزُونَ بِهِ أَنفُسَكُمْ غَداً، فَاتَّقى عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ و قَدَّمَ تَوْبَتَهُ، وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ، فَإِنَّ أَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ، وَ أَمَلَهُ خادِعٌ لَهُ، وَ الشَّيْطانَ مُوَكَّلٌ بِهِ، يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لِيَرْكَبَها، وَ يُمَنِّيهِ التَّوْبَةَ لِيُسَوِّفَها. حَتّى تَهْجُمَ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ أَغْفَلَ ما يَكُونُ عَنْها. فَيا لَها حَسْرَةً عَلى ذِى غَفْلَةٍ أَنْ يَكُونَ عُمُرُهُ عَلَيْهِ حُجَّةً، وَ أَنْ تُؤَدِّيَهُ أَيّامُهُ إِلى شِقْوَةٍ، نَسْأَلُ اللَّهَ سُبْحانَهُ أَنْ يَجْعَلَنا وَ إِيَّاكُمْ مِمَّن لا تُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ، وَ لا تُقَصِّرُ بِه عَن طاعَةِ رَبِّهِ غايَةٌ، وَ لا تَحِلُّ بِه بَعْدَ الْمَوْتِ نَدامَةٌ وَ لا كَآبَةٌ.
تشويق به عمل صالح
شتافتن به سوى اعمال پسنديده
اى بندگان خدا! از خدا بپرهيزيد. و با اعمال نيكو به استقبال اجل برويد، با چيزها فانى شدنى دنيا آنچه كه جاويدان مىماند خريدارى كنيد. از دنيا كوچ كنيد كه براى كوچ دادنتان تلاش مىكنند، آماده مرگ باشيد كه بر شما سايه افكنده است، چون مردمى باشيد كه بر آنها بانگ زدند و بيدار شدند، و دانستند دنيا خانه جاويدان نيست و آن را با آخرت مبادله كردند. خداى سبحان شما را بيهوده نيافريد، و بحال خود وانگذاشت، ميان شما تا بهشت يا دوزخ، فاصله اندكى جز رسيدن مرگ نيست. زندگى كوتاهى كه گذشتن لحظهها از آن مىكاهد، و مرگ آن را نابود مىكند، سزاوار است كه كوتاه مدت باشد، زندگى كه شب و روز آن را به پيش مىراند بزودى پايان خواهد گرفت، مسافرى كه سعادت يا شقاوت همراه مىبرد بايد بهترين توشه را با خود بردارد، از اين خانه دنيا زاد و توشه برداريد كه فرداى رستاخيز نگهبانتان باشد. بنده خدا بايد از پروردگار خود بپرهيزد، خود را پند دهد و توبه را پيش فرستد، و بر شهوات غلبه كند، زيرا زمان مرگ پنهان، و آرزوها فريبندهاند، و شيطان، همواره با اوست و گناهان را زينت و جلوه مىدهد تا بر او تسلط يابد، انسان را در انتظار توبه نگه مىدارد كه آن را تاخير اندازد، و تا زمان فرا رسيدن مرگ از آن غفلت نمايد. واى بر غفلت زدهاى كه عمرش بر ضد او گواهى دهد، و روزگار او را به شقاوت و پستى كشاند، از خدا مىخواهيم كه ما و شما را برابر نعمتها مغرور نسازد، و هيچ چيزى ما را از اطاعت پروردگار باز ندارد، كه پس از فرا رسيدن مرگ دچار پشيمانى و اندوه نگرداند.