( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) فِى الْاِسْتِسْقاءِ: اللَّهُمَّ قَدِ انصاحَتْ جِبالُنا، وَ اغْبَرَّتْ أَرْضُنا، وَ هامَتْ دَوابُّنا، وَ تَحَيَّرَتْ فِى مَرابِضِها، وَ عَجَّتْ عَجِيجَ الثَّكالى عَلى أَوْلادِها، وَ مَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِى مَراتِعِها، وَ الْحَنِينَ إِلى مَوارِدِها. أَللَّهُمّ فَارْحَمْ أَنِينَ الانَّةِ، وَ حَنِينَ الْحانَّةِ. أللَّهُمَّ فَارْحَمْ حَيْرَتَها فِى مَذاهِبِها، وَ أَنِينَها فِى مَوالِجِها. اللَّهُمَّ خَرَجْنا إِلَيْكَ حِينَ اعْتَكَرَتْ عَلَيْنا حَدابِيرُ السِّنِينَ، وَ أَخْلَفَتْنا مَخايِلُ الْجَوْدِ، فَكُنتَ الرَّجاءَ لِلْمُبْتَئِسِ، وَ الْبَلاغَ لِلْمُلْتَمِسِ، نَدْعُوكَ حِينَ قَنِطَ الْأَنامُ، وَ مُنِعَ الْغَمامُ، وَ هَلَكَ السَّوامُ، أَنْ لَّا تُؤاخِذَنا بِأَعْمالِنا، وَ لا تَأْخُذَنا بِذُنُوبِنا وَ انْشُرْ عَلَيْنا رَحْمَتَكَ بِالسَّحابِ الْمُنْبَعِق، وَ الرَّبِيعِ الْمُغْدِقِ، وَ النَّباتِ المُونِقِ، سَحّاً وابِلًا، تُحْيِى بِهِ ما قَدْ ماتَ، وَ تَرُدُّ بِهِ ما قَدْ فاتَ. اللَّهُمَّ سُقْياً مِنْكَ مُحْيِيَةً، مُرْوِيَةً، تامَّةً، عامَّةً، طَيِّبَةً، مُبارَكَةً، هَنِيئَةً مَرِيئَةً، مَرِيعَةً، زاكِياً نَبْتُها، ثامِراً فَرْعُها، ناضِراً وَرَقُها، تَنْعَشُ بِهَا الضَّعِيفَ مِنْ عِبادِكَ، وَ تُحْيِى بِهَا الْمَيِّتَ مِنْ بِلادِكَ. اللَّهُمَّ سُقْيا مِنْكَ تُعْشِبُ بِها نِجادُنا، وَ تَجْرِى بِها وِهادُنا، وَ يُخْصِبُ بِها جَنابُنا، وَ تُقْبِلُ بِها ثِمارُنا، وَ تَعِيشُ بِها مَواشِينا، وَ تَنْدى بِها أَقاصِينا، و تَسْتَعِينُ بِها ضَواحِينا، مِنْ بَرَكاتِكَ الْواسِعَةِ، وَ عَطاياكَ الْجَزِيلَةِ عَلى بَرِيَّتِكَ الْمُرْمِلَةِ، وَ وَحْشِكَ الْمُهْمَلَةِ، وَ أَنزِلْ عَلَيْنا سَماءً مُّخْضِلَةً، مِدْراراً هاطِلَةً، يُدافِعُ الْوَدْقُ مِنْهَا الْوَدْقَ، وَ يَحْفِزُ الْقَطْرُ مِنْهَا الْقَطْرَ، غَيْرَ خُلَّبٍ بَرْقُها، وَ لا جَهامٍ عارِضُها، وَ لا قَزَعٍ رَبابُها، وَ لا شَفّانٍ ذِهابُها حَتّى يُخْصِبَ لِإِمْراعِهَا الْمُجْدِبُونَ، وَ يَحْيا بِبَرَكَتِهَا الْمُسْنِتُونَ، فَإِنَّكَ تُنْزِلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا، وَ تَنشُرُ رَحْمَتَكَ، وَ اَنْتَ الْوَلِىّ الْحَمِيدُ. تَفْسِيرُ ما فِى هذِهِ الْخُطْبَةِ مِنَ الْغَرِيبِ: قالَ السَّيد الشَريف: قَوْلُهُ عَلَيْهِ السَّلامُ -انصاحَتْ جِبالُنا- أَىْ تَشَقَّقَتْ مِنَ الْمُحُولِ، يُقالُ: انصاحَ الثَّوْبُ إِذَا انشَقَّ، وَ يُقالُ أَيْضاً: انصاحَ النَّبْتُ وَ صاحَ وَ صَوَّحَ إِذا جَفَّ وَ يَبِسَ، وَ قَوْلُهُ: وَ هامَتْ دَوابُّنا أَىْ عَطِشَتْ، وَ الْهُيامُ الْعَطَشُ، وَ قَوْلُهُ -حَدابِيرُ السِّنِينَ- جَمْعُ حِدْبارٍ وَ هِىَ النّاقَةُ الَّتِى أَنضاهَا السَّيْرُ، فَشَبَّهَ بِهَا السَّنَةَ الَّتِى فَشا فِيهَا الْجَدْبُ، قالَ ذُو الرُّمَّةِ: حَدابِيرُ ما تَنْفَكُّ إِلّا مُناخَةً عَلَى الْخَسْفِ أَوْ تَرْمى بِها بَلَداً قَفْراً وَ قَوْلُهُ -وَ لا قَزَعٍ رَبابُها- الْقَزَعُ الْقِطَعُ الصِّغارُ الْمُتَفَرِّقَةُ مِنَ السَّحابِ، وَ قَوْلُهُ -وَ لا شَفّانٍ ذِهابُها- فَإِنَّ تَقْدِيرَهُ: وَ لا ذاتَ شَفّانٍ ذِهابُها، وَ الشَّفّانُ الرِّيحُ الْبارِدَةُ، وَ الذِّهابُ الْأَمْطارُ اللَّيِّنَةُ، فَحَذَفَ ذاتَ لِعِلْمِ السّامِعِ بِهِ.
در طلب باران
دعا براى طلب باران
خداوندا! كوههاى ما از بىآبى شكاف خورده، و زمين ما غبارآلود، و دامهاى ما در آغلهاى خود سرگردانند، و چون زن بچه مرده فرياد مىكشند، و از رفت و آمد بىحاصل به سوى چراگاهها و آبشخورها، خستهشدهاند، بار خدايا! بر ناله گوسفندان و فرياد و آه شتران ماده رحمت آور، خدايا به سرگردانى آنها در راهها و نالههاشان در خوابگاهها رحمت آور. بار خدايا! هنگامى به سوى تو بيرون آمديم كه خشكسالى پياپى هجوم آورده، و ابرهاى پرباران از ما پشت كرده و خشك و نامهربان بدون بارش قطرهاى باران گذشتند خدايا! تو اميد هر بيچاره و حلكننده مشكلات هر طلبكننده مىباشى، خدايا تو را مىخوانيم، در اين هنگام كه همه نااميد شدند، و ابر رحمت بر ما نمىبارد، و حيوانات ما نابود گرديدند، ما را به كردار ما عذاب نكنى، و به گناهان ما كيفر ندهى. خدايا! رحمت خود را با ابر پرباران، و بهار پرآب، و گياهان خوش منظر شاداب بر ما نازل فرما، بارانى درشت قطره بر ما فرو فرست كه مردگان را زنده و آنچه از دست ما رفته به ما باز گرداند. خدايا! ما را با بارانى سيراب كن كه زندهكننده، سيراب سازنده، فرا گيرد و به همه جا رونده، پاكيزه و بابركت، گوارا و پرنعمت، گياه آن بسيار، شاخههاى آن به بار نشسته، برگهايش تازه و آبدار، تا با چنان بارانى بنده ناتوان را توان بخشى، و شهرهاى مردهات را زنده سازى. خدايا! بارانى ده كه بسيار ببارد تا زمينهاى بلند ما پرگياه شود، و در زمينهاى پست روان گردد، و نعمتهاى فراوان در اطراف ما گسترش يابد، تا با آن ميوههاى ما بسيار، گلههاى ما زنده و فراوان، و سرزمينهاى دورتر از ما نيز بهرهمند گردند، و روستاهاى ما از آن نيرومند شوند، اينها همه از بركات گسترده و بخششهاى فراوان تو باشد كه بر سرزمينهاى فقرزده و حيوانات وحشى ما نازل مىگردد. خداوندا! بارانى ده! دانه درشت كه پياپى براى سيراب شدن گياهان ما ببارد، چنانكه قطرات آن يكديگر را برانند، و دانههاى آن به شدت بر هم كوبيده شوند، نه رعد و برقى بىباران، و ابرى بىثمر، و كوچك و پراكنده، و نه دانههاى ريز باران همراه با بادهاى سرد. خدايا بارانى پرآب فرو فرست كه قحطىزدگان به نعمتهاى فراوان رسند، و آثار خشكسالى از ميان برود كه همانا، تويى خداوندى كه پس از نااميد شدن مردم باران را فرو مىفرستى، و رحمت خود را همه جا گسترش مىدهى و تويى سرپرست نظام آفرينش كه به ستودن سزاوارى.