( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ): فَتَبارَكَ اللَّهُ الَّذِى لا يَبْلُغُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ، وَ لا يَنالُهُ حَدْسُ الْفِطَنِ، الْأَوَّلُ الِّذِى لا غايَةَ لَهُ فَيَنْتَهِى، وَ لا اخِرَ لَهُ، فَيَنْقَضى.
مِنْها فِى وَصْفِ الْأَنبِياءِ: فَاسْتَوْدَعَهُمْ فِى أَفْضَلِ مُسْتَوْدَعٍ، وَ أَقَرَّهُمْ فِى خَيْرِ مُسْتَقَرٍّ، تَناسَخَتْهُمْ كَرائِمُ الْأَصْلابِ إِلى مُطَهَّراتِ الْأَرْحامِ، كُلَّما مَضى مِنْهُمْ سَلَفٌ قامَ مِنْهُمْ بِدِينِ اللَّهِ خَلَفٌ. حَتّى أَفْضَتْ كَرامَةُ اللَّهِ سُبْحانَهُ إِلى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ فَأَخْرَجَهُ مِنْ أَفْضَلِ الْمَعادِنِ مَنْبِتاً، وَ أَعَزِّ الْأُرُوماتِ مَغْرِساً، مِنَ الشَّجَرَةِ الَّتِى صَدَعَ مِنْها أَنْبِياءَهُ، وَ انْتَجَبَ مِنْها أُمَناءَهُ، عِتْرَتُهُ خَيْرُ الْعِتَرِ، وَ اُسْرَتُهُ خَيْرُ الْأُسَرِ، وَ شَجَرَتُهُ خَيْرُ الشَّجَرِ، نَبَتَتْ فِى حَرَمٍ، وَ بَسَقَتْ فِى كَرَمٍ، لَها فُرُوعٌ طِوالٌ، وَ ثَمَرَةٌ لا تُنالُ، فَهُوَ إِمامُ مَنِ اتَّقى، وَ بَصِيرَةُ مَنِ اهْتَدى، سِراجٌ لَمَعَ ضَوْءُهُ، وَ شِهابٌ سَطَعَ نُورُهُ، وَ زَنْدٌ بَرَقَ لَمْعُهُ، سِيرَتُهُ الْقَصْدُ، وَ سُنَّتُهُ الرُّشْدُ، وَ كَلامُهُ الْفَصْلُ، وَ حُكْمُهُ الْعَدْلُ. أَرْسَلَهُ عَلى حِينِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ، وَهَفْوَةٍ عَنِ الْعَمَلِ، وَ غَباوَةٍ مِنَ الْأُمَمِ.
إِعْمَلُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ عَلى أَعْلامٍ بَيِّنَةٍ. فَالطَّرِيقُ نَهْجٌ يَدْعُو إِلى دارِ السَّلامِ، وَ أَنْتُمْ فِى دارِ مُسْتَعْتَبٍ عَلى مَهَلٍ وَ فَراغٍ، وَ الصُّحُفُ مَنشُورَةٌ، وَ الْأَقلامُ جارِيَةٌ، وَ الاَبْدانُ صَحِيحَةٌ، وَ الْأَلْسُنُ مُطْلَقَةٌ، وَ التَّوْبَةُ مَسْمُوعَةٌ، وَ الْأَعْمالُ مَقْبُولَةٌ.
در فضل رسول اكرم
وصف خداى سبحان
برتر و بزرگ است خدايى كه انديشههاى ژرف، حقيقت ذات او را درك نتوانند كرد، و گمان زيركها آن را نمىيابد، آغازى است كه نهايتى ندارد تا به آخر رسد، و پايانى ندارد تا ايام او سپرى شود.
وصف پيامبران آسمانى
پيامبران را در بهترين جايگاه به وديعت گذارد، و در بهترين مكانها استقرارشان داد، از صلب كريمانه پدران به رحم پاك مادران منتقل فرمود، كه هرگاه يكى از آنان درگذشت، ديگرى براى پيش بر دين خدا بپا خواست.
وصف پيامبر اسلام و اهل بيت (ع)
تا اينكه كرامت اعزام نبوت از طرف خداى سبحان به حضرت محمد (ص) رسيد، نهاد اصلى وجود او را از بهترين معادن استخراج كرد، و نهال وجود او را در اصيلترين و عزيزترين سرزمينها كاشت و آبيارى كرد، او را از همان درختى كه ديگر پيامبران و امنيان خود را از آن آفريد به وجود آورد، كه عترت او بهترين عترتها، خاندانش بهترين خاندانها، و درخت وجودش از بهترين درختان است، در حرم امن خدا روييد، و در آغوش خانواده كريمى بزرگ شد، شاخههاى بلند آن سر به آسمان كشيده كه دست كسى به ميوه آن نمىرسيد. پس، پيامبر (ص) پيشواى پرهيزكاران، و وسيله بينايى هدايت خواهان است، چراغى با نور درخشان، و ستارهاى فروزان، و شعلهاى با برقهاى خيرهكننده و تابان است، راه و رسم او با اعتدال و روش زندگى او صحيح و پايدار، و سخنانش روشنگر حق و باطل، و حكم او عادلانه است. خدا او را زمانى مبعوث فرمود كه با زمان پيامبران گذشته فاصله طولانى داشت و مردم از نيكوكارى فاصله گرفته، و امتها، به جهل و نادانى گرفتارشده بودند.
نصيحت به مردم
خدا شما را بيامرزد، اعمال نيكو بر اساس نشانههاى روشن انجام دهيد، زيرا كه راه، روشن است، و شما را به خانه امن و امان دعوت مىكند، هماكنون در دنيايى زندگى مىكنيد كه مىتوانيد رضايت خدا را به دست آوريد، با مهلت و آسايش خاطرى كه داريد، اكنون نامه عمل سرگشاده، و قلم فرشتگان نويسنده در حركت است، بدنها سالم و زبانها گوياست، توبه مورد قبول و اعمال نيكو را مىپذيرند.