( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) الْحَمْدُ لِلَّهِ غَيْرَ مَقْنُوطٍ مِن رَّحْمَتِهِ، وَ لا مَخْلُوٍّ مِن نِعْمَتِهِ، وَ لا مَأيُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ، وَ لا مُسْتَنْكَفٍ عَنْ عِبادَتِهِ، الَّذِى لا تَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ، وَ لا تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ. وَ الدُّنْيا دارٌ مُنِىَ لَهَا الْفَناءُ، وَ لِأَهْلِها مِنْهَا الْجَلاءُ، وَ هِىَ حُلْوَةٌ خَضِرَةٌ، وَ قَدْ عَجِلَتْ لِلطَّالِبِ، وَ الْتَبَسَتْ بِقَلْبِ النَّاظِرِ، فَارْتَحِلُوا مِنْها بِأَحْسَنِ ما بِحَضْرَتِكُم مِنَ الزّادِ، وَ لا تَسْأَلُوا فِيها فَوْقَ الْكَفافِ، وَ لا تَطْلُبُوا مِنْها أَكْثَرَ مِنَ الْبَلاغِ.
گذرگاه دنيا
ضرورت ستايش پروردگار
ستايش خداوندى را سزاست كه كسى از رحمت او مايوس نگردد، و از نعمتهاى فراوان او بيرون نتوان رفت، خداوندى كه از آمرزش او هيچ گنهكارى نااميد نگردد، و از پرستش او نبايد سرپيچى كرد، خدايى كه رحمتش قطع نمىگردد و نعمتهاى او پايان نمىپذيرد.
روش برخورد با دنيا
دنيا خانه آرزوهايى است كه زود نابود مىشوند، و كوچ كردن از وطن حتمى است، دنيا شيرين و خوش منظر است كه به سرعت به سوى خواهانش مىرود، و بيننده را مىفريبد، سعى كنيد با بهترين زاد و توشه از آن كوچ كنيد و بيش از كفاف و نياز خود از آن نخواهيد و بيشتر از آنچه نياز داريد طلب نكنيد.