( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) أَيُّهَا النّاسُ، لا تَسْتَوْحِشُوا فِى طَرِيقِ الْهُدى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ، فَإِنَّ النّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلى مائِدَةٍ شِبَعُها قَصِيرٌ، وَ جُوعُها طَوِيلٌ. أَيُّهَا النّاسُ، إِنَّما يَجْمَعُ النّاسَ الرِّضا وَ السُّخْطُ، وَ إِنَّما عَقَرَ ناقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ واحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذابِ لَمّا عَمُّوهُ بِالْرِّضا، فَقالَ سُبْحانَهُ: فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ فَما كانَ إِلّا أَنْ خارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوارَ السِّكَّةِ الْمُحْماةِ فِى الْأَرْضِ الْخَوَّارَةِ. أَيُّهَا النّاسُ، مَنْ سَلَكَ الطَّرِيقَ الْواضِحَ وَرَدَ الْماءَ، وَ مَنْ خالَفَ وَقَعَ فِى التِّيهِ.
پيمودن راه راست
راه روشن حق
اى مردم در راه راست، از كمى روندگان نهراسيد، زيرا اكثريت مردم بر گرد سفرهاى جمع شدند كه سيرى آن كوتاه، و گرسنگى آن طولانى است. اى مردم، همه افراد جامعه در خشنودى و خشم شريك مىباشند، چنانكه شتر ماده ثمود را يك نفر دست و پا بريد، اما عذاب آن تمام قوم ثمود را گرفت، زيرا همگى آن را پسنديدند، خداوند سبحان مىفرمايد: (ماده شتر را پى كردند و سرانجام پشيمان شدند.) سرزمين آنان چونان آهن گداختهاى كه در زمين نرم فرو رود، فريادى زد و فرو ريخت، اى مردم آن كس كه از راه آشكار برود به آب مىرسد، و هر كس از راه راست منحرف شود سرگردان مىماند.