( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) أَيُّهَا النّاسُ، مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِيهِ وَ ثِيقَةَ دِينٍ وَ سَدادَ طَرِيقٍ فَلا يَسْمَعَنَّ فِيهِ أَقاوِيلَ الرِّجالِ، أَما إِنَّهُ قَدْ يَرْمِى الرّامِى و تُخْطِىءُ السِّهامُ، وَ يُحْيِلُ الْكَلامُ، وَ باطِلُ ذلِكَ يَبُورُ، وَ اللَّهُ سَمِيعٌ وَ شَهيدٌ. أَما إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقّ وَ الْباطِلِ إِلّا أَرْبَعُ أَصابِعَ. فَسُئِلَ عَلَيْهِ السَّلامُ عَنْ مَعْنى قَوْلِهِ هذا، فَجَمَعَ أَصابِعَهُ وَ وَضَعَها بَيْنَ أُذُنِهِ وَ عَيْنِهِ، ثُمَّ قالَ: الْباطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ، وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْتُ.
درباره نهى از غيبت
پرهيز از شنيدن غيبت
اى مردم! آن كس كه از برادرش اطمينان و استقامت در دين، و درستى راه و رسم را سراغ دارد، بايد به گفته مردم درباره او گوش ندهد، آگاه باشيد! گاهى تيرانداز، تير افكند و تيرها به خطا مىرود، سخن نيز چنين است، درباره كسى چيزى مىگويند كه واقعيت ندارد و گفتار باطل تباهشدنى است، و خدا شنوا و گواه است، بدانيد كه ميان حق و باطل جز چهار انگشت فاصله نيست.
شناخت حق و باطل
(پرسيدند، معناى آن چيست؟ امام (ع) انگشتان خود را ميان چشم و گوش گذاشت و فرمود) باطل آن است كه بگويى شنيدم، و حق آن است كه بگويى ديدم.