( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) بِالْبَصْرَةِ وَ قَدْ دَخَلَ عَلَى الْعَلاءِ بْنِ زِيادٍ الْحارِثِىّ وَ هُوَ مِنْ أَصْحابِهِ يَعُودُهُ، فَلَمَّا رَأى سَعَةَ دارِهِ قالَ: ما كُنْتَ تَصْنَعُ بِسَعَةِ هذِهِ الدَّارِ فِى الدُّنْيا؟ أَنْتَ إِلَيْها فِى الاخِرَة كُنْتَ أَحْوَجَ، وَ بَلى إِنْ شِئْتَ بَلَغْتَ بِهَا الاخِرَةَ تَقْرِى فِيهَا الضَّيْفَ، وَ تَصِلُ فِيهَا الرَّحِمَ، وَ تُطْلِعُ مِنْهَا الْحُقُوقَ مَطالِعَها، فَإِذاً أَنْتَ قَدْ بَلَغْتَ بِهَا الاخِرَةَ. فَقالَ لَهُ الْعَلاءُ: يا أَمِيرَالْمُوءْمِنِينَ أَشْكُو إِلَيْكَ أَخِى عاصِمَ بْنَ زِيادٍ. قالَ: وَ ما لَهُ؟ قالَ: لَبِسَ الْعَباءَةَ وَ تَخَلّى مِنَ الدُّنْيا. قالَ: عَلَىَّ بِهِ، فَلَمّا جاءَ قالَ: يا عُدَىّ نَفْسِهِ لَقَدِ اسْتَهامَ بِكَ الْخَبِيثُ، أَما رَحِمْتَ أَهْلَكَ وَ وَلَدَكَ؟ أَتَرَىَ اللَّهَ أَحَلَّ لَكَ الطَّيِّباتِ وَ هُوَ يَكْرَهُ أَنْ تَأْخُذَها؟ أَنْتَ أَهْوَنُ عَلَى اللَّهِ مِنْ ذلِكَ! قالَ: يا أَميِرَالْمُوءْمِنِينَ هذا أَنْتَ فِى خُشُونَةِ مَلْبَسِكَ وَ جُشُوبَةِ مَأْكَلِكَ. قالَ: وَيْحَكَ إِنِّى لَسْتُ كَأَنْتَ، إِنَّ اللَّه تَعالى فَرَضَ عَلى أَئِمَّةِ الْحَقِّ أَنْ يُّقَدِّرُوا أَنْفُسَهُمْ بِضَعَفَةِ النَّاسِ كَيْلا يَتَبَيَّغَ بِالْفَقِيرِ فَقْرُهُ.
در خانه علاء حارثى
روش استفاده از دنيا
با اين خانه وسيع در دنيا چه مىكنى؟ در حالى كه در آخرت به آن نيازمندترى آرى اگر بخواهى مىتوانى با همين خانه به آخرت برسى! در اين خانه وسيع مهمانان را پذيرايى كنى، به خويشاوندان با نيكوكارى بپيوندى، و حقوقى كه بر گردن تو است به صاحبان حق برسانى، پس آنگاه تو با همين خانه وسيع به آخرت نيز مىتوانى پرداخت.
برخورد با تفكر ترك دنيا
اى دشمنك جان خويش، شيطان سرگردانت كرده، آيا تو به زن و فرزندانت رحم نمىكنى؟ تو مىپندارى كه خداوند نعمتهاى پاكيزهاى را حلال كرده اما دوست ندارد تو از آنها استفاده كنى؟ تو در برابر خدا كوچكتر از آنى كه اينگونه با تو رفتار كند. واى بر تو، من همانند تو نيستم، خداوند بر پيشوايان حق واجب كرده كه خود را با مردم ناتوان همسو كنند، تا فقر و ندارى، تنگدست را به هيجان نياورد، و به طغيان نكشاند.