( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) وَ قَدِ اسْتَبْطَأَ أَصْحابُهُ إِذْنَهُ لَهُمْ فِى الْقِتالِ بِصِفِّينَ: أَمَّا قَوْلُكُمْ: اَكُلَّ ذلِكَ كَراهِيَةَ الْمَوْتِ؟ فَوَاللَّهِ ما أُبالِى دَخَلتُ إِلَى الْمَوْتِ أَوْ خَرَجَ الْمَوْتُ إِلَىَّ. وَ أَمَّا قُوْلُكُم: شَكّاً فِى أَهْلِ الشَّامِ، فَوَاللَّهِ ما دَفَعْتُ الْحَرْبَ يَوْماً إِلَّا وَ أَنَا أَطْمَعُ أَن تَلْحَقَ بِى طائِفَةٌ فَتَهْتَدِىَ بِى، وَ تَعْشُوَ إِلى ضَوْئِى، وَ ذلِكَ أحَبُّ إِلَىَّ أَنْ أَقْتُلَها عَلى ضَلالِها وَ إِنْ كانَتْ تَبُوءُ بِآثامِها.
درباره تاخير جنگ
توضيحاتى پيرامون جنگ صفين
اينكه مىگوييد، خويشتندارى از ترس مرگ است، به خدا سوگند! باكى ندارم كه من به سوى مرگ روم يا مرگ به سوى من آيد، و اگر تصور مىكنيد در جنگ با شاميان ترديد دارم، به خدا سوگند! هر روزى كه جنگ را به تاخير مىاندازم براى آن است كه آرزو دارم عدهاى از آنها به ما ملحق شوند و هدايت گردند. و در لابلاى تاريكيها، نور مرا نگريسته به سوى من بشتابند، كه اين براى من از كشتار آنان در راه گمراهى بهتر است، گرچه در اين صورت نيز به جرم گناهانشان گرفتار مىگردند.