( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) لِأَبِىذَرٍ، رَحِمَهُ اللَّهُ، لَمَّا أُخْرِجَ إِلَى الرَّبَذَةِ: يا أَباذَرٍّ إِنَّكَ غَضِبْتَ لِلَّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ إِنَّ الْقَوْمَ خافُوكَ عَلى دُنْياهُمْ، وَ خِفْتَهُمْ عَلى دِينِكَ، فَاتْرُكْ فِى أَيْدِيهِم ما خافُوكَ عَلَيْهِ، وَ اهْرُبْ مِنْهُمْ بِما خِفْتَهُمْ عَلَيْهِ فَما أَحْوَجَهُمْ إِلى ما مَنَعْتَهُمْ، وَ ما أَغْناكَ عَمَّا مَنَعُوكَ وَ سَتَعْلَمُ مَنِ الّرابِحُ غَداً، وَ الْأَكثَرُ حُسَّداً، وَ لَوْ أَنّ السَّمواتِ و الْأَرَضِينَ كانَتا عَلى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْهُما مَخْرَجاً، لا يُونِسَنَّكَ إِلَّا الْحَقُّ، وَ لا يُوحِشَنَّكَ إِلَّا الْباطِلُ، فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْياهُمْ لَأَحَبُّوكَ، وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنها لَأَمَّنُوكَ.
سخنى با ابوذر
خداگرايى در مبارزه با ستمگران.
اى اباذر! همانا تو براى خدا به خشم آمدى، پس اميد به كسى داشته باش كه به خاطر او غضبناك شدى، اين مردم براى دنياى خود از تو ترسيدند، و تو بر دين خويش از آنان ترسيدى، پس دنيا را كه به خاطر آن از تو ترسيدند به خودشان واگذار، و با دين خود كه براى آن ترسيدى از اين مردم بگريز، اين دنياپرستان چه محتاجند به آنكه تو آنان را ترساندى، و چه بىنيازى از آنچه آنان تو را منع كردند، و به زودى خواهى يافت كه چه كسى فردا سود مىبرد؟ و چه كسى بر او بيشتر حسد مىورزند؟ اگر آسمان و زمين درهاى خود را بر روى بندهاى ببندند و او از خدا بترسد، خداوند راه نجاتى از ميان آن دو براى او خواهد گشود، آرامش خود را تنها در حق جستجو كن، و جز باطل چيزى تو را به وحشت نياندازد، اگر تو دنياى اين مردم را مىپذيرفتى، تو را دوست داشتند و اگر سهمى از آن برمىگرفتى دست از تو برمىداشتند.