( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) وَ لَيْسَ لِواضِعِ الْمَعْرُوفِ فِى غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِندَ غَيْرِ أَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّ فِيما أَتى إِلّا مَحْمَدَةُ اللِّئامِ، وَ ثَناءُ الْأَشْرارِ، وَ مَقالَةُ الْجُهّالِ، مادامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ، ما أَجْوَدَ يَدَهُ وَ هُوَ عَنْ ذاتِ اللَّهِ بَخِيلٌ! فَمَنْ اتاهُ اللَّهُ مالًا فَلْيَصِلْ بِهِ الْقَرابَةَ، وَلْيُحْسِنْ مِنْهُ الضِّيافَةَ، وَلْيَفُكَّ بِهِ الْأَسِيرَ وَ الْعانِى، وَلْيُعْطِ مِنْهُ الْفَقِيرَ وَ الْغارِمَ، وَ لْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى الْحُقُوقِ وَ النَّوائِبِ ابْتِغاءَ الثَّوابِ، فَإِنَّ فَوْزاً بِهذِهِ الْخِصالِ شَرَفُ مَكارِمِ الدُّنْيا، وَ دَرْكُ فَضائِلِ الاخِرَةِ إِنْ شآءَ اللَّهُ.
درباره نيكى به نااهل
شناخت جايگاه بخشش و احسان
براى كسى كه نابجا و به ناكسان نيكى كند بهرهاى جز ستايش فرومايگان، تعريف سركشان و اشرار، و سخنان جاهلان بدگفتار ندارد، و اينها نيز تا هنگامى كه به آنها بخشش مىكند ادامه دارد، دست سخاوتمندى ندارد آن كس كه از بخشش در راه خدا بخل مىورزد! آن كس كه خدا او را مالى بخشيد، پس به خويشاوندان خود بخشش نمايد، و سفره مهمانى خوب بگستراند، و اسير آزاد كند، و رنجديده را بنوازد، و مستمند را بهرهمند كند، و قرض وامدار را بپردازد، و براى درك ثواب الهى در برابر پرداخت حقوق ديگران، و مشكلاتى كه در اين راه به او مىرسد شكيبا باشد، زيرا به دست آوردن صفات يادشده، موجب شرافت و بزرگى دنيا و درك فضائل سراى آخرت است (ان شاء الله.)