( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) اللَّهُمَّ إِنِّى أَسْتَعْدِيكَ عَلى قُرَيْشٍ وَ مَنْ أَعانَهُمْ فَإِنَّهُمْ قَدْ قَطَعُوا رَحِمِى، وَ أَكْفَأُوا إِنائِى، وَ أَجْمَعُوْا عَلى مُنازَعَتِى حَقّاً كُنْتُ أَوْلى بِهِ مِنْ غَيْرِى، وَ قالُوا: أَلا إِنَّ فِى الْحَقِّ أَنْ تَأخُذَهُ، وَ فِى الْحَقِّ أَنْ تُمْنَعَهُ، فَاصْبِرْ مَغْمُوماً، أَوْ مُتْ مُتَأَسِّفاً، فَنَظَرْتُ فَإِذا لَيْسَ لِى رافِدٌ وَ لا ذابّ وَ لا مُساعِدٌ إِلّا أَهْلَ بَيْتِى، فَضَنِنْتُ بِهِمْ عَنِ المَنِيَّةِ فَأَغْضَيْتُ عَلَى الْقَذى، وَ جَرِعْتُ رِيقِى عَلَى الشَّجا، وَ صَبَرْتُ مِنْ كَظْمِ الْغَيْظِ عَلى أَمَرَّ مِنَ الْعَلْقَمِ، وَ الَمَ لِلْقَلْبِ مِنْ حَزِّ الشِّفارِ. قالَ السَّيد الشَريف: وَ قَدْ مَضى هذَا الْكَلامُ فِى أَثْناءِ خُطْبَةٍ مُّتَقَدِّمَةٍ إِلَّا أَنِّى كَرَّرْتُهُ ههُنا لِاخْتِلافِ الرِّوايَتَيْنِ.
وَ مِنْهُ فِى ذِكْرِ السّائِرِينَ إِلَى الْبَصْرَةِ لِحَرْبِهِ عَلَيْهِ السَّلامُ: فَقَدِمُوا عَلى عُمَّالِى وَ خُزَّانِ مالِ الْمُسْلِمِينَ الَّذِى فِى يَدَىَّ وَ عَلى أَهْلِ مِصْرٍ كُلُّهُمْ فِى طاعَتِى وَ عَلى بَيْعَتِى، فَشَتَّتُواْ كَلِمَتَهُمْ، وَ أَفْسَدُوا عَلَىَّ جَماعَتَهُمْ، وَ وَثَبُوا عَلى شِيعَتِى، فَقَتَلُوا طائِفَةً مِنْهُمْ غَدْراً، وَ طائِفَةٌ عَضُّوا عَلى أَسْيافِهِمْ، فَضارَبُوا بِها حَتّى لَقُوا اللَّهَ صادِقِينَ.
گله از قريش
شكوه از قريش
خدايا من بر ضد قريش، و يارانشان از تو كمك مىخواهم، كه پيوند خويشاوندى مرا بريدند، و كار مرا دگرگون كردند، و همگى براى مبارزه با من در حقى كه از همه آنان سزاوارترم، متحد گرديدند. و گفتند: (حق را اگر توانى بگير، و يا تو را از حق محروم دارند، پس يا با غم و اندوه صبر كن، يا با حسرت بمير.) به اطرافم نگريستم ديدم كه نه ياورى دارم، و نه كسى از من دفاع و حمايت مىكند، جز خانوادهام كه مايل نبودم جانشان به خطر افتد، پس خار در چشم فرو رفته، ديده برهم نهادم، و با گلوى استخوان در آن گير كرده، جام تلخ را جرعه جرعه نوشيدم، و در فرو خوردن خشم در امرى كه تلختر از گياه حنظل، و دردناكتر از فرو رفتن تيزى شمشير در دل بود شكيبايى كردم.
افشاى خيانت ناكثان
بر كار گذاردن و خزانهداران بيتالمال مسلمانان كه در فرمان من بودند، و بر مردم شهرى كه تمامى آنها بر اطاعت من، و وفادارى در بيعت با من وحدت داشتند، هجوم آوردند، آنان را از هم پراكندند، و به زبان من در ميانشان اختلاف افكندند، و بر شيعيان من تاختند، گروهى را با نيرنگ كشتند، و گروهى دست بر شمشير فشرده با دشمن جنگيدند تا صادقانه خدا را ملاقات كردند.