( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) لَمَّا عَزَمُوا عَلى بَيْعَةِ عُثْمانَ: لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنِّى أَحَقّ بِها مِنْ غَيْرِى، وَ وَ اللَّهِ لَأُسَلِّمَنَّ ما سَلِمَتْ أُمُورُ الْمُسْلِمِينَ، وَ لَمْ يَكُنْ فِيها جَوْرٌ إِلَّا عَلَىَّ خاصَّةً، الْتِماساً لِأَجْرِ ذلِكَ وَ فَضْلِهِ، وَ زُهْداً فِيما تَنافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَ زِبْرِجِهِ.
هنگام بيعت شورا با عثمان
ويژگيهاى امام على (ع) از زبان خود
همانا مىدانيد كه سزاوارتر از ديگران به خلافت من هستم. سوگند به خدا! به آنچه انجام دادهايد گردن مىنهم، تا هنگامى كه اوضاع مسلمين روبراه باشد، و از هم نپاشد، و جز من به ديگرى ستم نشود، و پاداش اين گذشت و سكوت و فضيلت را از خدا انتظار دارم، و از آنهمه زر و زيورى كه بدنبال آن حركت مىكنيد، پرهيز مىكنم