( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) فِى وَصْفِ بَيْعَتِهِ بِالْخِلافَةِ قالَ السَّيد الشَريف: وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِثْلُهُ بِأَلْفاظٍ مُخْتَلِفَةٍ. وَ بَسَطْتُمْ يَدِى فَكَفَفْتُها، وَ مَدَدْتُمُوها فَقَبَضْتُها، ثُمَّ تَداكَكْتُمْ عَلَىَّ تَداكَّ الْإِبِلِ الْهِيمِ عَلى حِياضِها يَوْمَ وُرُودِها، حَتَّى انْقَطَعَتِ النَّعْلُ، وَ سَقَطَ الرِّداءُ، وَ وُطِئَ الضَّعِيفُ، وَ بَلَغَ مِنْ سُرُورِ النّاسِ بِبَيْعَتِهِمْ إِيّاىَ أَنِ ابْتَهَجَ بِهَا الصَّغِيرُ، وَ هَدَجَ إِلَيْهَا الْكَبِيرُ، وَ تَحامَلَ نَحْوَهَا الْعَلِيلُ، وَ حَسَرَتْ إِلَيْهَا الْكَعابُ.
در توصيف بيعت مردم
ويژگيهاى بيعت مردم با امام
دست مرا براى بيعت مىگشوديد و من مىبستم، شما آن را به سوى خود مىكشيديد و من آن را مىگرفتم، سپس چونان شتران تشنه كه به طرف آبشخور هجوم مىآوردند بر من هجوم آورديد، تا آنكه بند كفشم پاره شد، و عبا از دوشم افتاد، و افراد ناتوان پايمال گرديدند، آن چنان مردم در بيعت با من خشنود بودند كه خردسالان شادمان، و پيران براى بيعت كردن لرزان به راه افتادند، بيماران بر دوش خويشان سوار، و دختران جوان بىنقاب به صحنه آمدند.