( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) كَلَّمَ بِهِ بَعْضَ الْعَرَبِ، وَ قَدْ أَرْسَلَهُ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ الْبَصْرَةِ لَمَّا قَرُبَ، عَلَيْهِ السَّلامُ، مِنْها لَيَعْلَمَ لَهُمْ مِنْهُ حَقِيقَةَ حالِهِ مَعَ أَصْحابِ الْجَمَلِ لِتَزُولَ الشُّبْهَةُ مِنْ نُّفُوسِهِم، فَبَيَّنَ لَهُ، عَلَيْهِ السَّلامُ، مِنْ أَمْرِهِ مَعَهُمْ ما عَلِمَ بِهِ أَنَّهُ عَلَى الْحَقِّ، ثُمَّ قالَ لَهُ: بايِعْ، فَقالَ: إِنِّى رَسُولُ قَوْمٍ وَ لا أُحْدِثُ حَدَثاً حَتّى أَرْجِعَ إِلَيْهِمْ، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: أَرَأَيْتَ لَوْ أَنَّ الَّذِينَ وَراءَكَ بَعَثُوكَ رائِداً تَبْتَغِى لَهُمْ مَساقِطَ الْغَيْثِ فَرَجَعْتَ إِلَيْهِمْ وَ أَخْبَرْتَهُمْ عَنِ الْكَلَاءِ وَ الْماءِ فَخالَفُوا إِلَى الْمَعاطِشِ وَ الْمَجادِبِ، ما كُنْتَ صانِعاً؟ قالَ: كُنْتُ تارِكَهُمْ وَ مُخالِفَهُمْ إِلَى الْكَلَاءِ وَ الْماءِ. فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: فَامْدُد إِذاً يَدَكَ؟ فَقالَ الرَّجُلُ: فَوَاللَّهِ مَا اسْتَطَعْتُ أَنْ أَمْتَنِعَ عِندَ قِيامِ الْحُجَّةِ عَلَىَّ، فَبايَعْتُهُ، عَلَيْهِ السَّلامُ. وَ الرَّجُلُ يُعْرَفُ بِكُلَيْبِ الْجَرْمِىِّ.
چون به بصره نزديك شد
(در آستانه جنگ بصره، گروهى از اعراب، شخصى را جهت آگاهى از حقيقت و دانستن علل مبارزه امام (ع) با ناكثين به نمايندگى نزد حضرت على (ع) فرستادند، امام به گونهاى با آن شخص صحبت فرمود كه حقيقت را دريافت، آنگاه به او فرمود، بيعت كن، كليب جرمى گفت، من نماينده گروهى هستم و قبل از مراجعه به آنان به هيچ كارى اقدام نمىكنم امام فرمود)
روش هدايت كردن
اگر آنها تو را مىفرستادند كه محل ريزش باران را بيابى، سپس به سوى آنان باز مىگشتى و از گياه و سبزه و آب خبر مىدادى، اگر مخالفت مىكردند و به سرزمينهاى خشك و بىآب روى مىآوردند تو چه مىكردى؟ (گفت: آنها را رها مىكردم و به سوى آب و گياه مىرفتم، امام فرمود) پس دستت را براى بيعت كردن بگشاى. (مرد گفت: سوگند بخدا به هنگام روشن شدن حق توانايى مخالفت نداشتم و با امام (ع) بيعت كردم)