( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) وَ ناظِرُ قَلْبِ اللَّبِيبِ بِهِ يُبْصِرُ أَمَدَهُ، وَ يَعْرِفُ غَوْرَهُ وَ نَجْدَهُ، داعٍ دَعا، وَ راعٍ رَعى، فَاسْتَجِيبُوا لِلدَّاعِى، و اتَّبِعُواْ الرَّاعِى. قَدْ خاضُوا بِحارَ الْفِتَنِ، وَ أَخَذُواْ بِالْبِدَعِ دُونَ السُّنَنِ، وَ أَرَزَ الْمُؤمِنُونَ، وَ نَطَقَ الضّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ، نَحْنُ الشِّعارُ وَ الْأَصْحابُ، وَ الْخَزَنَةُ وَ الْأَبْوابُ، وَ لا تُؤتَى الْبُيُوتُ إِلّا مِنْ أَبْوابِها، فَمَنْ أَتاها مِنْ غَيْرِ أَبْوابِها سُمِّىَ سارِقاً.
مِنْها: فِيهِمْ كَرائِمُ الْإِيمانِ، وَ هُمْ كُنُوزُ الرَّحْمنِ، إِنْ نَطَقُواْ صَدَقُوا، وَ إِنْ صَمَتُوا لَمْ يُسْبَقُوا، فَلْيَصْدُقْ رائِدٌ أَهْلَهُ، وَلْيُحْضِرْ عَقْلَهُ، وَلْيَكُنْ مِنْ أَبْناءِ الاخِرَةِ، فَإِنَّهُ مِنْها قَدِمَ وَ إِلَيْها يَنقَلِبُ، فَالنّاظِرُ بِالْقَلْبِ الْعامِلُ بِالْبَصَرِ يَكُونُ مُبْتَدَأُ عَمَلِهِ أَنْ يَعْلَمَ، أَعَمَلُهُ عَلَيْهِ أَمْ لَهُ؟ فَإِنْ كانَ لَهُ مَضى فِيهِ، وَ إِنْ كانَ عَلَيْهِ وَقَفَ عَنْهُ، فَإِنّ الْعامِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ كَالسّائِرِ عَلى غَيْرِ طَرِيقٍ، فَلا يَزِيدُهُ بُعْدُهُ عَنِ الطَّرِيقِ إِلّا بُعْداً مِنْ حاجَتِهِ، وَ الْعامِلُ بِالْعِلْمِ كَالسَّائِرِ عَلَى الطّرِيقِ الْواضِحِ، فَلْيَنظُرْ ناظِرٌ أَسائِرٌ هُوَ أَمْ راجِعٌ.
وَ اعْلَمْ أَنَّ لِكُلِّ ظاهِرٍ باطِناً عَلى مِثالِهِ، فَما طابَ ظاهِرُهُ طابَ باطِنُهُ، وَ ما خَبُثَ ظاهِرُهُ خَبُثَ باطِنُهُ، وَ قَدْ قالَ الرَّسُولُ الصّادِقُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ: إِنّ اللَّهَ يُحِبّ الْعَبْدَ وَ يُبْغِضُ عَمَلَهُ، وَ يُحِبّ الْعَمَلَ وَ يُبْغِضُ بَدَنَهُ. وَ اعْلَمْ أنّ لِكُلّ عَمَلٍ نَباتاً، وَ كُلُّ نَباتٍ لا غِنى بِهِ عَنِ الْماءِ، وَ الْمِياهُ مُخْتَلِفَةٌ، فَما طابَ سَقْيُهُ طابَ غَرْسُهُ وَ حَلَتْ ثَمَرَتُهُ، وَ ما خَبُثَ سَقْيُهُ خَبُثَ غَرْسُهُ وَ أَمَرَّتْ ثَمَرَتُهُ.
در فضائل اهلبيت
ضرورت پيروى از امامان دوازدهگانه
عاقل با چشم دل سرانجام كار را مىنگرد، و پستى و بلندى آن را تشخيص مىدهد، دعوتكننده حق، (پيامبر (ص)) دعوت خويش را به پايان رسانيد، و رهبر امت به سرپرستى قيام نمود، پس دعوتكننده حق را پاسخ دهيد و از رهبرتان اطاعت كنيد. گروهى در درياى فتنهها فرو رفته، بدعت را پذيرفته، و سنتهاى پسنديده را واگذاردند، مومنان كنارهگيرى كرده و گمراهان و دروغگويان به سخن آمدند. مردم! ما اهل بيت پيامبر (ص) چونان پيراهن تن او، و ياران راستين او، و خزانهداران علوم و معارف وحى، و درهاى ورود به آن معارف، مىباشيم، كه جز از در، هيچ كس به خانهها وارد نخواهد شد، و هر كس از غير در وارد شود، دزد ناميده مىشود، مردم! درباره اهل بيت پيامبر (ص) آيات كريمه قرآن نازل شد، آنان گنجينههاى علوم خداوند رحمانند، اگر سخن گويند، راست گويند، و اگر سكوت كنند بر آنان پيشى نجويند.
شرايط امامت و رهبرى
پس بايد امام و راهنماى مردم به مردم راست بگويد، و راه خرد پيمايد و از فرزندان آخرت باشد كه از آنجا آمده و بدانجا خواهد رفت، پس آن كه با چشم دل بنگرد، و با ديده درون كار كند، آغاز كارش آن است كه بينديشد آيا عمل او به سود او باشد يا زيان؟ اگر به سود است ادامه دهد، و اگر زيانبار است توقف كند، زيرا عملكننده بدون آگاهى چون روندهاى است كه بيراهه مىرود، پس هر چه شتاب كند از هدفش دورتر مىماند، و عملكننده از روى آگاهى، چون روندهاى بر راه راست است، پس بيننده بايد به درستى بنگرد آيا رونده راه است يا واپسگرا؟
روانشناسى انسانى (تاثير جسم و روح در يكديگر)
و بدان كه هر ظاهرى باطنى متناسب با خود دارد، آنچه ظاهرش پاكيزه، باطن آن نيز پاك و پاكيزه است، و آنچه ظاهرش پليد، باطن آن نيز پليد است، و پيامبر راستگو (ص) فرمود: همانا خداوند بندهاى را دوست اما كردار او را دشمن مىدارد، و كردار بندهاى را دوست اما شخص را ناخوش مىدارد. آگاه باش هر عملى رويش دارد، و هر رويندهاى از آب بىنياز نيست، و آبها نيز گوناگون مىباشند، پس هر درختى كه آبياريش به اندازه و نيكو باشد شاخ و برگش نيكو و ميوهاش شيرين است، و آنچه آبياريش پاكيزه نباشد درختش عيبدار و ميوهاش تلخ است.