( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) فِى مَعْنى قَتْلِ عُثْمانَ: لَوْ أَمَرْتُ بِهِ لَكُنْتُ قاتِلًا، أَوْ نَهَيْتُ عَنْهُ لَكُنْتُ ناصِراً، غَيْرَ أَنَّ مَنْ نَصَرَهُ لا يَسْتَطِيعُ أَن يَقُولَ: خَذَلَهُ مَنْ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ، وَ مَنْ خَذَلَهُ لا يَسْتَطِيعُ أَنْ يَقُولَ: نَصَرَهُ مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنِّىِ، وَ أَنَا جامِعٌ لَكُمْ أَمْرَهُ: إِسْتَأْثَرَ فَأَساءَ الْأَثَرَةَ، وَ جَزِعْتُمْ فَأَسَأْتُمُ الْجَزَعَ، وَ لِلَّهِ حُكْمٌ وَّاقِعٌ فِى الْمُسْتَأْثِرِ وَ الْجازِعِ.
درباره قتل عثمان
پاسخ به شايعات دشمن
اگر به كشتن او (عثمان) فرمان داده بودم، قاتل بودم، و اگر از آن باز مىداشتم از ياوران او به شمار مىآمدم، با اين همه، كسى كه او را يارى كرد، نمىتواند بگويد، از كسانى كه دست از ياريش برداشتند بهترم، و كسانى كه دست از ياريش برداشتند نمىتوانند بگويند. ياورانش از ما بهترند، من جريان عثمان را برايتان خلاصه مىكنم، عثمان استبداد و خودكامگى پيشه كرد، و شما بىتابى كرديد و از حد گذرانديد، و خدا در خودكامگى و ستمكارى، و در بىتابى و تندروى، حكمى دارد كه تحقق خواهد يافت