( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ ) أُوصِيكُمْ -أَيُّهَا النَّاسُ- بِتَقْوَى اللَّهِ، وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلى الائِهِ إِلَيْكُمْ، وَ نَعْمائِهِ عَلَيْكُمْ، وَ بَلائِهِ لَدَيْكُمْ. فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ، وَ تَدارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ، أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ، وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ. وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ الْمَوْتِ وَ إِقْلالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ، وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ، وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ؟! فَكَفى واعِظاً بِمَوْتى عايَنْتُمُوهُمْ، حُمِلُوا إِلى قُبُورِهِمْ غَيْرَ راكِبِينَ، وَ أُنْزِلُوا فِيها غَيْرَ نازِلِينَ، كَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيا عُمَّاراً، وَ كَأَنَّ الاخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ داراً، أَوْحَشُوا ما كانُواْ يُوطِنُونَ، وَ أَوْطَنُوا ما كانُواْ يُوحِشُونَ، وَ اشْتَغَلُوا بِما فارَقُوا، وَ أَضاعُوا ما إِلَيْهِ انْتَقَلُوا، لا عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ انْتِقالًا، وَ لا فِى حَسَنٍ يَسْتَطيِعُونَ ازْدِياداً، أَنِسُوا بِالدُّنْيا فَغَرَّتْهُمْ، وَ وَثِقُوا بِها فَصَرَعَتْهُمْ. فَسابِقُوا -رَحِمَكُمُ اللَّهُ- إِلى مَنازِلِكُمُ الَّتِى أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوها، وَ الَّتِى رَغِبْتُمْ فِيها، وَ دُعِيتُمْ إِلَيْها، وَ اسْتَتِمُّواْ نِعَمَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلى طاعَتِهِ، وَ الْمُجانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ، فَإِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ، ما أَسْرَعَ السَّاعاتِ فِى الْيَوْمِ، وَ أَسْرَعَ الْأَيَّامَ فِى الشَّهْرِ، وَ أَسْرَعَ الشُّهُورَ فِى السَّنَةِ، وَ أَسْرَعَ السِّنِينَ فِى الْعُمُرِ!!
در سفارش به تقوا وسفارش به پرهيزكارى
اى مردم شما را به پرهيزكارى، و شكر فراوان در برابر نعمتهاى، و عطاهاى الهى، و احسانى كه به شما رسيده سفارش مىكنم، چه نعمتهايى كه به شما اختصاص داده، و رحمتهايى كه براى شما فراهم فرمود، عيبهاى خود را آشكار كرديد و او پوشاند، خود را در معرض كيفر او قرار داديد و او به شما مهلت داد.
ارزش ياد مرگ
مردم! شما را به يادآورى مرگ، سفارش مىكنم، از مرگ كمتر غفلت كنيد، چگونه طمع مىورزيد كه به شما مهلت نمىدهد، مرگ گذشتگان براى عبرت شما كافى است، آنها را به گورشان حمل كردند، بى آنكه بر مركبى سوار باشند، آنان را در قبر فرود آوردند بى آنكه خود فرود آيند، چنان از ياد رفتند گويا از آبادكنندگان دنيا نبودند و آخرت همواره خانهاشان بود، آن چه را وطن خود مىدانستند از آن رميدند، و از آنجا كه مىرميدند، آرام گرفتند، و چيزهائى كه با آنها مشغول بودند جدا شدند، آنجا را كه سرانجامشان بود ضايع كردند. اكنون نه قدرت دارند از اعمال زشت خود دورى كنند، و نه مىتوانند عمل نيكى بر نيكيهاى خود بيفزايند، به دنيايى انس گرفتند كه مغرورشان كرد، چون به آن اطمينان داشتند سرانجام مغلوبشان نمود.
ضرورت شتاب در نيكوكاريها
خدا شما را رحمت كند، پس بشتابيد به سوى آباد كردن خانههايى كه شما را به آبادانى آن فرمان دادند، و تشويقتان كرده، به سوى آن دعوت نمودهاند، و با صبر و استقامت نعمتهاى خدا را بر خود تمام گردانيد، و از عصيان و نافرمانى كناره گيريد، كه فردا به امروز نزديك است. وه! چگونه ساعتها در روز، و روزها در ماه، و ماهها در سال، و سالها در عمر آدمى شتابان مىگذرد؟