قرآن، فرقان است، حسين(ع)نيز مصباح الهدي و جداكننده حق از باطل است؛ «إن الحسين مصباح الهدي و سفينة النجاة»، قرآن شفا و رحمت است براي مؤمنين، وجود حسين(ع) نيز شفابخش امراض باطني و تربتش شفادهنده‌ي امراض ظاهري است. قرآن، هميشه تاريخ تازه است و جاودان، ذكر اباعبدالله و قيام عاشورا نيز جاودانه است؛ آن‌چنانكه بعد از 1400سال هنوز عاشورا، حرارت خود را دارد و خلاصه اينكه قرآن كلام الله صامت است و حسين(ع) كلام الله ناطق.

بسم الله صدر و شروع هرسوره‌‌اي از قرآن است، حسين(ع) نيز سيد و سالار شهيدان است. تلاوت قرآن، شنيدن و نگاه كردن به آيات عبادت است، همچنان‌كه شنيدن، خواندن و شركت در مرثيه اباعبدالله نيز عبادت است.

پيامبراعظم(ص)درباره فضل قرآن فرمودند: «فضيلت قرآن بر ساير كلام‌ها مانند فضيلت خداوند است بر بندگانش.»؛ درباره امام حسين(ع) نيز فرمودند: «اي مردم اين حسين بن علي است، پس حسين را بشناسيد كه او بر همه شما فضيلت دارد.»و سپس فرمودند:«خدايا او را به تو مي‌سپارم و به نيكان امت تو.»

قرآن، معجزه است به فصاحت لفظ و معنا و حسين(ع)نيز در كرامت ظاهر و در مقام معنا، كلامش معجزه است. قرآن مهجور است، حسين(ع)نيز همچون قرآن مهجور است؛ مسلمين ظاهر قرآن را گرفتند و باطنش را رها كردند، در رابطه با امام حسين(ع) نيز علي‌رغم تمام علايق ظاهري نسبت به حسين(ع)قيام او مورد غفلت قرارمي‌گيرد.

تلاوت‌قرآن‌در‌شب‌عاشورا‌مي‌تواندتبديل‌به‌يك‌سنت‌حسنه‌شو‌د‌
در شب عاشوراحضرت سيدالشهداء از عمرسعد براي تلاوت قرآن و اقامه نماز مهلت گرفتند. خوب است كه اين براي جوانان حسيني ما فرهنگي شود كه در شب عاشورا به تلاوت بپردازند و مسئولين هيأت‌ها، به اين مطلب به عنوان سنتي حسنه در جلسات و محافل خودشان توجه كنند
«امام صادق(ع) در تفسير آيه 40 سوره حج ـ الذين اخرجوا من ديارهم؛ همانها كه از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند ـ مي‌فرمايند: «اين آيه در شأن علي(ع) و جعفر و حمزه و جاري شده در ارتباط با حسين بن علي(ع)؛ او كه از ديار و شهر خود براي مبارزه با ظلم خارج شد و در اين راه او را به ناروا كشتند.»

در تفسير عياشي ذيل آيه 77 سوره نساء نيز حديثي از امام صادق(ع) نقل شده كه فرمودند:«كفوا ايديكم» در ارتباط با صلح امام حسن است و «كتب عليهم القتال» در رابطه با امام حسين (ع) است و «الي اجل قريب» در رابطه با امام زمان(عج) است كه به خودخواهي سيدالشهداء قيام خواهد كرد.

آيه معروف ديگري كه درباره حسين(ع) است، آيه‌ «يا ايتها النفس المطمئنة ارجعي إلي ربك راضيه مرضيه» كه تعداد حروف اين آيات نيز به تعداد شهداي كربلا 72 تاست.

در روايات داريم كه امام حسين (ع) مصداق واقعي اين آيه است، چون او صاحب قلب مطمئنه بود و چون قلب مطمئنه در اثر ذكر دائمي خداوند حاصل مي‌شود.

قرآن كريم مي‌فرمايد: «يا ايها الناس اعبدوا ربكم الذي خلقكم»(بقره/21)؛ براي رسيدن به عبادت واقعي اگر، بهترين راه توجه به عبوديتي بود كه حضرت سيدالشهداء (ع) داشتند. و يا در آيات قرآن داريم:«يا ايها الناس اتقوا ربكم»؛ اي مردم تقواي الهي پيشه كنيد.‍ اين خطاب تنها براي مسلمين نيست و غيرمسلمان را نيز شامل مي‌شود. خلاصه كلام انبياء نيز همين است كه انسان‌ها تقواي الهي پيشه كنند؛ حسين(ع) ثمره واقعي تقوا است و الگوي واقعي طالبان راه نجات، اين ارادت انسان‌ها است كه در هر سوي شرق و غرب عالم به سوي امام حسين (ع)‌جلب شده و ما مي‌بينيم كه عزاداري امام حسين (ع)‌مختص ما شيعيان نيست و ديگران نيز به حضرت متوسل مي‌شوند و ما نيز بايد بيشتر توجه كنيم.

قرآن كريم در آيه 195 سوره بقره مي‌فرمايد: «انفقوا في سبيل الله»؛ در راه خدا انفاق كنيد. حسين(ع) در راه خدا هر آنچه كه داشت انفاق كرد و به همين دليل خداوند متعال به او اين مقام را داد بنابر اين اگر كساني نيز بخواهند در راه خدا انفاق كنند، بايد به مجالس و محافل حضرت سيدالشهداء توجه داشته باشند؛ در كتاب بحارالانوار و همچنين در كامل الزيارات داريم كه «هر كس در شب عاشورا به تشنگان آب دهد، گوئي به همه لشكريان سيدالشهدا آب داده است.» پس خدمت به دستگاه امام حسين (ع) انفاق در راه خدا محسوب مي‌شود.

آيه 78 سوره حج مي‌فرمايد: «جاهدوا في الله حق جهاده»؛ در راه خدا آنچنان كه شايسته است جهاد كنيد.» كه مصداق اتم اين آيه، حضرت سيدالشهداء است. مفسرين گفته‌اند منظور از جهاد شايسته، جهاداكبر و جهاداصغر است و هيچ كس در راه خدا، همچون حسين بن علي(ع) جهاد نكرد و عاشقان و سالكان راه حق، بدين وسيله مي‌توانند جهاد كنند. چنانچه انقلاب ما و تمام كساني كه در جهان، نداي آزادي خواهي دارند از سيد الشهداء الهام گرفته‌اند.

همچنين قرآن كريم در آيه 197 سوره بقره مي‌فرمايد:«تزودوا فان خير الزاد التقوي»؛ توشه كسب كنيد كه بهترين توشه‌ها تقوي است. زيارت امام حسين (ع) كه تا اين اندازه در ادعيه به آن توجه شده است، مي‌تواند به عنوان توشه‌اي براي آخرت باشد. اين توشه فقط براي زاير نيست؛ بلكه دوستان و اطرافيان او نيز بهره مي‌برند. زيارت امام حسين (ع) و گريه بر مصائب او از افضل اعمال در اين زمينه است. از جبرئيل تا پيامبر(ص) و امامان بر حسين (ع) گريستند و توبه حضرت آدم(ع)نيز به واسطه گريستن بر حسين (ع) مورد قبول واقع شد.

تو‌سل‌به‌حضرت‌سيد‌الشهدا،‌ر‌ا‌ه‌ميانبربراي‌‌تقرب‌الهي‌است
درآيات قرآن داريم«ادعوا تضرعا و خفيه»؛ پروردگارتان را با تضرع و در نهان بخوانيد. دعا روح عبادت و قرآن صاعد است و براي استجابت دعا چه وسيله‌اي بهتر از حسين (ع) و اولاد و اصحاب ايشان كه قرآن كريم در سوره مائده مي‌فرمايد: «و ابتغوا اليه الوسيله» و حسين (ع) از اعظم وسايل و از سهل الوصول‌ترين آنها براي تقرب الهي است و راه ميانبر، توسل به حضرت سيد الشهداء است.

قرآن در سوره انفال آيه 29 مي‌فرمايد: «استجيبوا لله و للرسول اذا دعاكم لما يحييكم»؛ اجابت نماييد خدا و رسول را چون شما را به چيزي فرا خواندند كه سبب حيات شما است.»؛ پيامبر(ص) ما را به گريه اباعبدالله فرا خوانده و فرموده است: «حسين مني و انا من حسين (ع)» و روايات متعددي نيز از ائمه داريم كه گريه بر حسين و شريك شدن در مصائب او، باعث غفران الهي و سبب نزول رحمت الهي است و اين اطاعت از امر پيامبر است.

آيه 223 سوره بقره مي‌فرمايد: «اثر نيكى براى خود، از پيش بفرستيد كه به كار شما آيد»؛ حسين (ع) با شهادت خود كاري كرد كه تا قيامت، اثر آن خواهد بود و هر كسي را كه چنين آرزويي است بايد بداند كه ثمره آن بعد از مرگش نيز باقي خواهند بود و براي او ثواب و رحمت را به ارمغان خواهد آورد.

آيه 133 آل عمران مي‌فرمايد:«و سارعوا إلي مغفرة من ربكم»؛ و سرعت بگيريد به سوي اسباب مغفرت و آمرزش خدايتان كه در ذيل اين آيه نيز آمده است كه گريه بر حسين (ع)‌ اگر براساس معرفت حقيقي باشد باعث آمرزش گناهان، بلكه جميع معاصي خواهد بود و در حقيقت توبه‌اي است كه به واسطه امام حسين (ع)‌مورد قبول واقع مي‌شود.

در جاي ديگر خداوند مي‌فرمايد: «ادعوا تضرعا و خفيه»؛ پروردگارتان را با تضرع و در نهان بخوانيد. دعا روح عبادت و قرآن صاعد است و براي استجابت دعا چه وسيله‌اي بهتر از حسين (ع) و اولاد و اصحاب ايشان كه قرآن كريم در سوره مائده مي‌فرمايد: «و ابتغوا اليه الوسيله» و حسين (ع) از اعظم وسايل و از سهل الوصول‌ترين آنها براي تقرب الهي است و راه ميانبر، توسل به حضرت سيد الشهداء است.

در آيه 14 سوره صف داريم: «كونوا انصار الله»؛ از ياوران خدا باشيد. حضرت حسين بن علي(ع)روز عاشورا فرياد زد: «آيا كسي هست كه دين خدا را ياري كند.»، اقامه عزاي او به نحو شايسته و به گونه‌اي كه او مي‌خواهد، ياري حسين (ع) است و اقامه كننده، ياور و لبيك گوي حسين بن علي است.

در آيه انتهائي سوره انسان آمده است:«فمن شاء التخذ الي ربه سبيلا»؛ اين يك تذكر و يادآورى است‏، و هر كس بخواهد [با استفاده از آن‏] راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزيند!، در تفسير اين آيه نيز توجه به مسأله قيام سيد الشهداء شده است كه «سبل اعظم» و «صراط اقوم» امام حسين (ع) است.

اين بخشي از آياتي است كه به حضرت سيد الشهداء اشاره دارد. امام حسين(ع)در چند جا قرآن تلاوت كردند؛ يكي در شب عاشورا بود كه حضرت از عمرسعد براي تلاوت قرآن و اقامه نماز مهلت گرفتند. خوب است كه اين براي جوانان حسيني ما فرهنگي شود كه در شب عاشورا به تلاوت بپردازند و مسئولين هيأت‌ها، به اين مطلب به عنوان سنتي حسنه در جلسات و محافل خودشان توجه كنند.» 

نويسنده: رضا نباتي

منبع: گروه درسي قرآن