|
|
|
|
|
|
|
|
|
الإنفطار |
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (1)
و آنگاه كه اختران پراكنده شوند (2)
و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند (3)
و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند (4)
هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد (7)
و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد (8)
با اين همه شما منكر [روز] جزاييد (9)
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند (11)
آنچه را مىكنيد مىدانند (12)
قطعا نيكان به بهشت اندرند (13)
و بىشك بدكاران در دوزخند (14)
روز جزا در آنجا درآيند (15)
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
و تو چه دانى كه چيست روز جزا (17)
باز چه دانى كه چيست روز جزا (18)
روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
|
|
|
|