|
|
|
|
|
|
|
|
|
الإنسان |
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود (1)
ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مىآزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم (2)
ما راه را به او نشان داديم خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس (3)
ما براى كافران زنجيرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده كردهايم (4)
به يقين ابرار و نيكان از جامى مىنوشند كه با عطر خوشى آميخته است (5)
چشمهاى كه بندگان خدا از آن مىنوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مىكنند (6)
[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مىكردند و از روزى كه گزند آن فراگيرنده است مىترسيدند (7)
و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مىدادند (8)
ما براى خشنودى خداست كه به شما مىخورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم (9)
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم (10)
پس خدا [هم] آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)
و به [پاس] آنكه صبر كردند بهشت و پرنيان پاداششان داد (12)
در آن [بهشت] بر تختها[ى خويش] تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى (13)
و سايهها[ى درختان] به آنان نزديك است و ميوههايش [براى چيدن] رام (14)
و ظروف سيمين و جامهاى بلورين پيرامون آنان گردانده مىشود (15)
جامهايى از سيم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آنها را از كار در آوردهاند (16)
و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مىنوشانند (17)
از چشمهاى در آنجا كه سلسبيل ناميده مىشود (18)
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مىگردند چون آنها را ببينى گويى كه مرواريدهايى پراكندهاند (19)
و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مىبينى (20)
[بهشتيان را] جامههاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان بادهاى پاك به آنان مىنوشاند (21)
اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است (22)
در حقيقت ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم (23)
پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن (25)
و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى (26)
اينان دنياى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشتسر مىافكنند (27)
ماييم كه آنان را آفريده و پيوند مفاصل آنها را استوار كردهايم و چون بخواهيم [آنان را] به نظايرشان تبديل مىكنيم (28)
اين [آيات] پندنامهاى است تا هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خود پيش گيرد (29)
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهيد خواست قطعا خدا داناى حكيم است (30)
هر كه را خواهد به رحمتخويش در مىآورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است (31)
|
|
|
|