|
|
|
|
|
|
|
|
|
المطففين |
به نام خداوند رحمتگر مهربان
واى بر كمفروشان (1)
كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند (2)
و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند (3)
مگر آنان گمان نمىدارند كه برانگيخته خواهند شد (4)
[در] روزى بزرگ (5)
روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند (6)
نه چنين است [كه مىپندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است (7)
و تو چه دانى كه سجين چيست (8)
كتابى است نوشتهشده (9)
واى بر تكذيبكنندگان در آن هنگام (10)
آنان كه روز جزا را دروغ مىپندارند (11)
و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمىگيرد (12)
[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانههاى پيشينيان است (13)
نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مىشدند زنگار بر دلهايشان بسته است (14)
زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (15)
آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند (16)
سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مىگرفتيد (17)
نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است (18)
و تو چه دانى كه عليون چيست (19)
كتابى است نوشتهشده (20)
مقربان آن را مشاهده خواهند كرد (21)
براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود (22)
بر تختها [نشسته] مىنگرند (23)
از چهرههايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمىيابى (24)
از بادهاى مهر شده نوشانيده شوند (25)
[بادهاى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند (26)
و تركيبش از [چشمه] تسنيم است (27)
چشمهاى كه مقربان [خدا] از آن نوشند (28)
[آرى در دنيا] كسانى كه گناه مىكردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مىگرفتند (29)
و چون بر ايشان مىگذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مىكردند (30)
و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمىگشتند به شوخطبعى مىپرداختند (31)
و چون مؤمنان را مىديدند مىگفتند اينها [جماعتى] گمراهند (32)
و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند (33)
و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مىزنند (34)
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مىكنند (35)
[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مىكردند رسيدهاند (36)
|
|
|
|