|
|
|
|
الشمس |
نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به خورشيد و تابندگىاش (1) سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (2) سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (3) سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4) سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (5) سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (6) سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (7) سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد (8) كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (9) و هر كه آلودهاش ساخت قطعا درباخت (10) [قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند (11) آنگاه كه شقىترينشان بر[پا] خاست (12) پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار مادهشتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد] (13) و[لى] دروغزنش خواندند و آن [مادهشتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد (14) و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد (15)
|
|
|