به نام خداوند رحمتگر مهربان آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد (1) و آنگه كه ستارگان همىتيره شوند (2) و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند (3) وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4) و آنگه كه وحوش را همىگرد آرند (5) درياها آنگه كه جوشان گردند (6) و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند (7) پرسند چو زان دخترك زنده بهگور (8) به كدامين گناه كشته شده است (9) و آنگاه كه نامهها زهم بگشايند (10) و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (11) و آنگه كه جحيم را برافروزانند (12) و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (13) هر نفس بداند چه فراهم ديده (14) نه نه سوگند به اختران گردان (15) [كز ديده] نهان شوند و از نو آيند (16) سوگند به شب چون پشت گرداند (17) سوگند به صبح چون دميدن گيرد (18) كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19) نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است (20) در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است (21) و رفيق شما مجنون نيست (22) و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده (23) و او در امر غيب بخيل نيست (24) و [قرآن] نيستسخن ديو رجيم (25) پس به كجا مىرويد (26) اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست (27) براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود (28) و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست (29)
|