( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) وَ لَقَدْ أَحْسَنْتُ جِوارَكُمْ، وَ أَحَطْتُ بِجُهْدِى مِنْ وَرائِكُمْ، وَ أَعْتَقْتُكُمْ مِنْ رِبَقِ الذُّلِّ، وَ حَلَقِ الضَّيْمِ، شُكْراً مِنِّى لِلْبِرِّ الْقَلِيلِ، وَ إِطْراقاً عَمّا أَدْرَكَهُ الْبَصَرُ، وَ شَهِدَهُ الْبَدَنُ مِنَ الْمُنْكَرِ الْكَثِيرِ.
خوشرفتارى خود با مردم
وصف كشوردارى خويش
با شما به نيكويى زندگى كردم، و به قدر توان از هر سو نگهبانى شما دادم، و از بندهاى بردگى و ذلت شما را نجات داده، و از حلقههاى ستم رهايى بخشيدم، تا سپاسگزارى فراوان من برابر نيكى اندك شما باشد، و چشمپوشى از زشتيهاى بسيار شما كه به چشم ديدم و با بدن لمس نمودم.