( وَ مِنْ كَلامٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) كَلَّمَ بِهِ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ زَمَعَةَ، وَ هُوَ مِنْ شِيعَتِهِ، وَ ذلِكَ أَنَّهُ قَدِمَ عَلَيْهِ فِى خِلافَتِهِ يَطْلُبُ مِنْهُ مالًا، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: إِنَّ هذَا الْمالَ لَيْسَ لِى وَ لا لَكَ، وَ إِنَّما هُوَ فَيْىءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلَبُ أَسْيافِهِمْ، فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِى حَرْبِهِمْ كانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلّا فَجَناةُ أَيْدِيهِمْ لا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْواهِهِم.
با عبدالله بن زمعه
احتياط در بيتالمال
اين اموال كه مىبينى نه مال من و نه از آن توست، غنيمتى گردآمده از مسلمانان است كه با شمشيرهاى خود به دست آوردند، اگر تو در جهاد همراهشان بودى، سهمى چونان سهم آنان داشتى، وگرنه دسترنج آنان خوراك ديگران نخواهد بود.