( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) أَيُّهَا الناسُ، إِنَّما أَنتُمْ فِى هذِهِ الدُّنْيا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ الْمَنايا، مَعَ كُلِّ جُرْعَةٍ شَرَقٌ، وَ فِى كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ، لا تَنالُونَ مِنْها نِعْمَةً إِلّا بِفِراقِ أُخْرى، وَ لا يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلّا بِهَدْمِ اخَرَ مِنْ أَجَلِهِ. وَ لا تُجَدَّدُ لَهُ زِيادَةٌ فِى اُكُلِهِ إِلّا بِنَفادِ ما قَبْلَها مِنْ رِزْقِهِ، وَ لا يَحْيى لَهُ أَثَرٌ إِلّا ماتَ لَه أَثَرٌ، وَ لا يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلّا بَعْدَ أَنْ يَخْلُقَ لَهُ جَدِيدٌ، وَ لا تَقُومُ لَهُ نابِتَةٌ إِلَّا وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ، وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُها، فَما بَقاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهابِ أَصْلِهِ؟!
مِنْها: وَ ما أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلّا تُرِكَ بِها سُنَّةٌ، فَاتَّقُوا الْبِدَعَ، وَ الْزَمُوا الْمَهْيَعَ، إِنَّ عَوازِمَ الْأُمُورِ أَفْضَلُها، وَ إِنَّ مُحْدَثاتِها شِرارُها.
در فناى دنيا
دنياشناسى
اى مردم! شما در اين دنيا هدف تيرهاى مرگ هستيد، كه در هر جرعهاى اندوهى گلوگير، و در هر لقمهاى استخوان شكستهاى قرار دارد، در دنيا به نعمتى نمىرسيد جز با از دست دادن نعمتى ديگر، و روزى از عمر سالخوردهاى نمىگذرد مگر به ويرانى يك روز از مهلتى كه دارد، و بر خوردنى او چيزى افزوده نمىشود مگر به نابود شدن روزى تعيينشده، و اثرى از او زنده نمىشود مگر به نابودى اثر ديگر، و چيزى براى او تازه و نو نمىشود مگر به كهنه شدن چيز ديگر، و چيز جديد از او نمىرويد، مگر به درو شدن چيزى ديگر، ريشههايى رفتند كه ما شاخههاى آن مىباشيم، چگونه شاخهها بدون ريشهها برقرار مىمانند؟
نكوهش از بدعتها
هيچ بدعتى در دين ايجاد نمىشود مگر آنكه سنتى ترك گردد، پس از بدعتها بپرهيزيد، و با راه راست و جاده آشكار حق باشيد، نيكوترين كارها سنتى است كه ساليانى بر آن گذشته و درستى آن ثابتشده باشد، و بدترين كارها آنچه كه تازه پيداشده و آينده آن روشن نيست.