به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو به من وحى شده است كه تنى چند از جنيان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت‏آور شنيديم (1)
[كه] به راه راست هدايت مى‏كند پس به آن ايمان آورديم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرار نخواهيم داد (2)
و اينكه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختيار نكرده است (3)
و [شگفت] آنكه كم خرد ما در باره خدا سخنانى ياوه مى‏سرايد (4)
و ما پنداشته بوديم كه انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى‏بندند (5)
و مردانى از آدميان به مردانى از جن پناه مى‏بردند و بر سركشى آنها مى‏افزودند (6)
و آنها [نيز] آن گونه كه [شما] پنداشته‏ايد گمان بردند كه خدا هرگز كسى را زنده نخواهد گردانيد (7)
و ما بر آسمان دست‏يافتيم و آن را پر از نگهبانان توانا و تيرهاى شهاب يافتيم (8)
و در [آسمان] براى شنيدن به كمين مى‏نشستيم [اما] اكنون هر كه بخواهد به گوش باشد تير شهابى در كمين خود مى‏يابد (9)
و ما [درست] نمى‏دانيم كه آيا براى كسانى كه در زمينند بدى خواسته شده يا پروردگارشان برايشان هدايت‏خواسته است (10)
و از ميان ما برخى درستكارند و برخى غير آن و ما فرقه‏هايى گوناگونيم (11)
و ما مى‏دانيم كه هرگز نمى‏توانيم در زمين خداى را به ستوه آوريم و هرگز او را با گريز [خود] درمانده نتوانيم كرد (12)
و ما چون هدايت را شنيديم بدان گرويديم پس كسى كه به پروردگار خود ايمان آورد از كمى [پاداش] و سختى بيم ندارد (13)
و از ميان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس كسانى كه به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند (14)
ولى منحرفان هيزم جهنم خواهند بود (15)
و اگر [مردم] در راه درست پايدارى ورزند قطعا آب گوارايى بديشان نوشانيم (16)
تا در اين باره آنان را بيازماييم و هر كس از ياد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قيد عذابى [روز]افزون درآورد (17)
و مساجد ويژه خداست پس هيچ كس را با خدا مخوانيد (18)
و همين كه بنده خدا برخاست تا او را بخواند چيزى نمانده بود كه بر سر وى فرو افتند (19)
بگو من تنها پروردگار خود را مى‏خوانم و كسى را با او شريك نمى‏گردانم (20)
بگو من براى شما اختيار زيان و هدايتى را ندارم (21)
بگو هرگز كسى مرا در برابر خدا پناه نمى‏دهد و هرگز پناهگاهى غير از او نمى‏يابم (22)
[وظيفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پيامهاى اوست و هر كس خدا و پيامبرش را نافرمانى كند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)
[باش] تا آنچه را وعده داده مى‏شوند ببينند آنگاه دريابند كه ياور چه كسى ضعيف‏تر و كدام يك شماره‏اش كمتر است (24)
بگو نمى‏دانم آنچه را كه وعده داده شده‏ايد نزديك است‏يا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)
داناى نهان است و كسى را بر غيب خود آگاه نمى‏كند (26)
جز پيامبرى را كه از او خشنود باشد كه [در اين صورت] براى او از پيش رو و از پشت‏سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)
تا معلوم بدارد كه پيامهاى پروردگار خود را رسانيده‏اند و [خدا] بدانچه نزد ايشان است احاطه دارد و هر چيزى را به عدد شماره كرده است (28)